My stupid, stupid life

Hoelang hield ik me hier nu schuil? 2 weken? Waarschijnlijk iets in die richting, ik hield de tijd niet meer bij sinds ik hier was. Het was niet nodig want er was hier toch niemand en dat vond ik heerlijk. Dieren konden gelukkig geen honende opmerkingen maken die me pijn deden en als de planten geluid begonnen te maken dan werd ik waarschijnlijk psychisch gestoord. Gelukkig konden planten dat niet en had ik een heerlijk rustig plekje hier. Mijn dieet bestond vrijwel uit dierenbloed en noten maar daar kon ik ook meeleven. De tijd dat ik hier stil in het gras lag gebruikte ik om na te denken wie ik nou zou kunnen zijn. Ik was ongeveer tot de herinnering gekomen dat Maria, mijn peetmoeder, me vertelde dat ik een halfvampier was. "Je bent anders en dat moet je nu eenmaal accepteren. Je bent sneller, sterker en slimmer maar nooit maar dan ook echt nooit mag je je met kinderen die niet zoals jij zijn vergelijken. Waarschijnlijk blijf je je hele leven alleen maar bedenk dan dat je te goed bent voor de rest." had ze gezegd. Ik was toen 7 jaar en begreep het nu goed maar nu ik 16 was wist ik maar al te goed wat het betekende. Ik zou geen liefde kennen, alleen maar ellende en nooit zou ik een eigen plek hebben waar ik me thuis zou voelen. Dit bos was eigenlijk mijn thuis maar dat zou het waarschijnlijk nooit lang kunnen blijven.