The History of Gethin

Sigrid heeft dit speciaal voor Gethin geschreven.
Waarvoor mijn dank :




Er was eens… want dat zijn de woorden waarmee alle goede verhalen aanvangen, nietwaar? Maar hetgeen ik je nu wil vertellen, is veel meer dan zomaar een verhaaltje voor het slapengaan. Het is een deel van ons erfgoed, een stukje lang geleden teloorgegane geschiedenis, iets wat ik nu weer onder ieders aandacht wil brengen.

Er was eens een land dat van oudsher de naam Gethin meekreeg. Niemand kan vertellen wat de naam betekent of waar hij vandaan komt, maar iedereen kent hem wel, net zoals iedereen zijn eigen naam feilloos herkent. Gethin is een land waar magie vaste voet aan de grond gekregen heeft. Dan heb ik het niet over magie als in hocus pocus of simsalabim, evenmin doel ik op Harry Potterachtige toestanden. Nee, de magie die over het eiland Gethin heerst gaat dieper. Ze kan niet opgeroepen worden door mensen, noch kan ze beheerst of aangeleerd worden. Ze is er gewoon. Je kunt haar voelen, het hele land ademt haar als het ware uit. Of de magie de oorzaak is van het ontstaan van de mythische wezens die het land bevolken, zou ik je niet kunnen vertellen. Gethin bestaat al langer dan ik me kan herinneren en geloof me, ik kan me zeer veel herinneren. Feit is wel dat er in dit land meer dan alleen mensen en dieren wonen, al hebben we dan het raden naar de reden achter hun bestaan. Als je je te onverhoeds in de bossen waagt of je trekt te diep de bergen in, dan is het niet ondenkbaar dat je op niet-menselijke creaturen stuit. De meer afgelegen contreien van Gethin worden immers bewoond door vampiers, weerwolven en de zogenaamde half-vampiers, vreemd ogende kruisingen tussen een mens en een vampier. Deze hoeven niet noodzakelijk door geweld of wraak verwekt zijn. Liefde tussen een mens en een vampier komt voor, maar het is zeldzaam, gezien de enorme opoffering die deze liefde van –vooral– de vampier in kwestie vraagt.

Daar wil ik het echter niet over hebben. Ik besef zeer goed dat ik nu een uiterst romantisch beeld van Gethin schep en dat is niet hoe ik mijn verhaal verder wil zetten, want dit is ook niet hoe het was. In zekere zin slaagden mensen, vampiers en weerwolven erin om te co-existeren, zonder elkaar al te veel te hinderen of voor de voeten te lopen. Uiteraard voorzagen de mensen de vampiers in hun constante drang naar bloed, maar de aanslag gebeurde telkens zo snel en netjes, dat het menselijke deel van Gethins bevolking zich nauwelijks van de constante dreiging bewust was. Bovendien was het niet zo dat de slachtoffers de gebeurtenissen konden navertellen: zij waren dood en er waren nooit andere getuigen van een jachtpartij van de vampiers. Zo konden deze vampiers lange tijd in alle verborgenheid bestaan, zonder het risico te lopen op ontdekking of, erger nog, uitroeiing.

Nu vraag je je natuurlijk af hoe het dan mogelijk is dat de vampiers ooit betrapt werden. Het antwoord op deze vraag is heel simpel: het is niet mogelijk. Tenminste, de mensen die vandaag in Gethin leven, zijn zich net zo min bewust van het bestaan van vampiers als de mensen dit aan het begin der tijden waren, afgezien dan van de enkelen die in een stormachtige relatie met een vampier verwikkeld raakten –vaak met desastreuze gevolgen. Het verschil zit in de komst van de weerwolven. Niemand kan precies uitleggen waar ze vandaan gekomen zijn, maar dat hoeft ook niet. Immers, waarom is de dolfijn er om de haaien te bevechten? Waarom verweert de buffel zich zo wanhopig tegen de katachtige die het op zijn vlees gemunt heeft? Een reden is er niet, het gebeurt gewoon en zo gaat het ook met de weerwolven. Ze hebben geen specifieke reden om te strijden voor het behoud van de mensheid, ze doen het gewoon. Hoewel ze net zo mythisch zijn als de vampiers waar ik het eerder over had, verschillen ze dus van hen als de dag van de nacht. Evenals de vampiers stellen ze alles in het werk om ontdekking te voorkomen, maar tegelijkertijd doen ze ook hun uiterste best om te vermijden dat de vampiers meer slachtoffers maken dan absoluut noodzakelijk is om hun overleven te bewerkstelligen. Lange tijd ging dit goed. Af en toe lagen de vampiers en de weerwolven in de clinch, soms zelfs met dodelijke afloop voor één van beide partijen, maar wraakgevoelens bleven nooit lang sudderen.

Tot op die ene memorabele zomerdag, inmiddels bijna honderd jaar geleden. Een groepje uitgehongerde vampiers, afkomstig uit de stad Amorghan, keerde terug van een uitgebreide ontdekkingsreis. Tijdens hun reis ontmoetten ze geen levende ziel, dus het sprak voor zich dat ze wel wat bloed konden gebruiken. Op goed geluk door het bos dwalend stootte het groepje op twee weerwolven, die net hun menselijke vorm aangenomen hadden. Nu klopt het wel dat Moeder Natuur ervoor gezorgd heeft dat beide soorten elkanders geur bijzonder afstotelijk vinden, maar die bepaalde dag was zelfs de geur niet voldoende om de vampiers op andere gedachten te brengen. Ze sloegen zonder erbij na te denken toe en dronken het bloed van de weerwolven. Tijdens de vechtpartij die daarop volgde, slaagde één van beide jonge weerwolven erin om zijn wolvengedaante aan te nemen. Door de telepathische verbintenis met zijn soortgenoten slaagde hij erin om hen op de hoogte te brengen van de onbetamelijke aanval, vooraleer zijn ziel voorgoed deze wereld verliet. Het hoeft niet gezegd te worden dat de weerwolven furieus waren. Ze trokken onmiddellijk ten strijde en doodden elke vampier die zo stom was om zich in zijn eentje in de bossen te begeven. Dat lieten de vampiers niet over hun kant gaan en ook zij zetten de aanval in. De Slag van Amorghan, zoals de bloedige strijd veel later genoemd werd, kostte onnoemelijk veel levens. Niet alleen weerwolven en vampiers vonden de dood, ook ontzettend veel mensen werden opgeofferd, om de steeds sneller slinkende krachten van de bloedzuigers weer aan te vullen.

Er was eens een land dat Gethin heette en waar het –ondanks de gedeeltelijk mythische bevolking– goed was om te leven. Dit land is nu verloren gegaan, want de strijdbijl tussen vampiers en weerwolven is nog steeds niet begraven. De gevechten gaan door, soms heimelijk, beperkt tot slechts kleine aanvaringen, soms groots, in enorme veldslagen die massa’s strijders op de been brengen. Nu eens winnen de vampiers, dan weer halen de weerwolven de overhand. De ellende lijkt uitzichtloos, want geen van beide partijen zal ooit toegeven. Moet het dan echt eindigen met het verdwijnen van één van beide soorten? Wie zal het zeggen…

Sigrid B.

Admine note:
Weerwolven hoeven niet voor de mensen te vechten zoals in het verhaal staat,
ze kunnen ook tegen de mensen zijn (en tegen vampieren natuurlijk.)

Half vampieren kunnen een kruising zijn tussen mens en vampier, maar omdat er op deze RPG geen mensen zijn (mensen moeten vampier of weerwolf worden na verloop van tijd.) is dit niet van toepassing.
Je kan wel een half vampier zijn, als iemand je gebeten heeft, maar er te weining gif in je bloed zat om je een vampier te maken.

tl;dr
ofterwijl, veelste lang

OmgDude schreef:

tl;dr
ofterwijl, veelste lang

het is ongeveer duizend woorden en 1,5 pagina('s) lang.

Admin schreef:

OmgDude schreef:

tl;dr
ofterwijl, veelste lang

het is ongeveer duizend woorden en 1,5 pagina('s) lang.

Zou je een samenvatting willen maken ?

Nee,
Ik ga ervan uit dat iedereen meer dan 15 pagina's kan lezen. En diti is maar 1,5 lang.

Bovendien is het niet belankrijk voor het spel. Je kan spelen zonder dat je het gelezen hebt. Misschien als ik tijd heb (wat ik nu niet heb.) maak ik een samenvatting.

Admin

Ik vind het verhaal zeer mooi! En zeker niet te lang?

@Coño : Wat ben jij, vampier of weerwolf??

Emeratje maakt samenvatting van geschiedenis:
Er was eens een land, dat heette Gethin, toen kwamen er weerwolven en vampieren. Die vonden elkaar stinken en vermoordden elkaar

In een zin hé xD Lees gewoon de geschiedenis als je nieuwsgierig bent Echt een hip verhaal Joke

hele intulectuele samenvatting

Wow..

Ik ben echt helemaal weg van dit verhaal! En mensen die niet de moeite nemen om het te lezen vind ik persoonlijk een beetje dom (:

Haha Emera, I love your samenvatting x3

Je hebt idd stomme mensen, Isabella.
Ik vind het wel spijtig dat Sigrid zelf niet op Gethin zit.

Mide schreef:

Je hebt idd stomme mensen, Isabella.
Ik vind het wel spijtig dat Sigrid zelf niet op Gethin zit.

That's true, maar misschien komt hij/zij later nog wel. (:

tja

Mide schreef:

tja

Vast wel:p
Waar blijven die fameuze weerwolven uit het verhaal? Straks kunnen we een verhaallijn starten: The Last Werewolve Emera

Emera schreef:

Mide schreef:

tja

Vast wel:p
Waar blijven die fameuze weerwolven uit het verhaal? Straks kunnen we een verhaallijn starten: The Last Werewolve Emera

Hahaaha, +1!

Hm... Als ik een beetje actief was op dit account en veel posts had, had ik waarschijnlijk al lang een weerwolf aangemaakt. xD
Ik moet maar wat actiever worden (:

-

Uhm... Nogmaals mijn complimenten voor het verhaal?

Isabella schreef:

Emera schreef:

Mide schreef:

tja

Vast wel:p
Waar blijven die fameuze weerwolven uit het verhaal? Straks kunnen we een verhaallijn starten: The Last Werewolve Emera

Hahaaha, +1!

Hm... Als ik een beetje actief was op dit account en veel posts had, had ik waarschijnlijk al lang een weerwolf aangemaakt. xD
Ik moet maar wat actiever worden (:

-

Uhm... Nogmaals mijn complimenten voor het verhaal?

Word actiever Isabella! Dan krijg ik een weerwolfmaatje

Vet mooi uitgeschreven =')