WTF? [Iemand?]

Cynetria trok een oude rugzak over haar schouder. Met een snelle beweging haalde ze haar lessenrooster uit. "Wtf?" Mompelde ze. 4 uur lichamelijke opvoeding? Dat was vier uur spijbelen per week en 24 uur per maand dus. Als ze moest gymmen moest ze zoveel inspanningen doen om haar uitbundige energie in te houden als vampier. Ze snoof de lucht op. Vampiers... Maar ook weerwolven, een stank dat je een kokhalsneiging gaf. Cynetria keek naar de sjaal die over haar armen lag. Geen enkel stukje huid zou verbranden door de zon. Daarbij zat ze in de schaduw van een boom. Haar keel voelde droog aan, ieder moment dat er een leerkracht passeerde, ieder moment dat een leerling voorbij liep. Ze mocht er niet aan denken dat iemand zou bloeden. School was echt dodelijk. Ze wierp een blik naar haar agenda. Voor literatuur moesten ze twee dingen meenemen waar je in kon lezen. Cynetria koos voor Shakespeare en een gedichtenbundel van Vondel. Toen pas merkte ze dat iedereen met Suske en WIskestrips kwam opdagen. Maar veel kon het haar niet schelen. Een verkeerd woord tegen haar en de gevolgen waren onvoorzien...

Met een verveelde blik zat Avantio wazig uit het raam te staren. School.. Wat had je eraan? Alsof ze hem aan het luisteren zouden krijgen! Nou nee dus. Hij keek op toen de docent ineens langs hem stond met een kwaad gezicht. 'Als je van plan bent de rest van de les uit dat raam te gaan staren, dan ga er maar uit!' Zei de docent kwaad. Avantio wierp een minderwaardige blik naar hem waarna hij opstond, zijn tas pakte, over zijn schouder tilde en rustig naar buiten liep. Zijn boeken had hij niet eens uit zijn tas gehaald. Daar zat alleen wat eten in aangezien hij niks anders nodig had. Rustig sjokte hij door de gangen die uitgestorven leken omdat iedereen nog in de les zat. Dus ook zijn vrienden. Hij had geen zin om nog langer in dit stinkgebouw te zijn. Teveel smerige geuren van docenten en leerzame dingen. Hij besloot de pauze nog uit te houden en daarna 'm te smeren. Hij klapte de deuren open en liep naar buiten waar hij zo diep de frisse lucht opsnoof dat het pijn deed aan zijn longen. Maar dat maakte hem niet erg veel uit, nu kon het tenminste nog. Over enkele minuten zou er hier weer een bom ontploffen van walgelijke geuren. Hij klom het dak van de school op waar hij ging zitten, wachten tot de bel eens zou gaan. Het leek uren te duren voordat de bel dan eindelijk rinkelde. Hij wachtte tot hij de rest zag en sprong toen van het dak af waarna hij naar hen toeliep. Hij verveelde zich enorm ondanks het gezelschap. De laatste tijd was hij nou niet bepaald fit. Eerder dromerig en afwezig. Ondanks dat wist hij niet wat er nou met hem aan de hand was. Het enige wat hem nog was opgevallen waren de wonden op zijn buik die er zo ineens waren toen hij bij was gekomen van een zwaar gevecht. Zijn ogen leken ook wel veranderd te zijn. Maar omdat die altijd al aan de rode kant waren, stond hij er niet zo bij stil. Hij keek op toen zijn blik een meisje bereikte. Zijn blik bleef bij haar hangen. Ze was wel wit vergeleken met de rest.