Sneak [I E M A N D]

Amy liep door het winkelcentrum van Amorghan. Ze was net in de kledingwinkel binnengelopen en keek tussen de kledingrekken. Ze hield van het winkelcentrum omdat het ook 's avonds nog open was. Haar handen gleden langs de kleding en namen een T-shirt beet. Erg simpel, het was zwart maar haar aandacht was gevallen op de witte engelenvleugels die op de rug stonden gedrukt. Nu ja, kleren had ze toch nooit genoeg... Eigenlijk was ze gekomen om een nieuw kleedje te kopen. Haar laatste was al een maand oud en behoorlijk veel gedragen. Dus was ze het beu geworden, ze had deze ochtend wat geld uit de portemonnee van haar moeder gehaald (om precies te zijn 90 euro), als haar moeder het zou merken zou ze wel liegen. Amy keek naar een stapel jurkjes en plukte er een wit zomerkleedje er uit. Mmm, haar moeder had wel een paar laarzen die daarbij stonden en ze hadden toevallig dezelfde maat. In het midden was een goudkleurig lint genaaid dat om haar middel ging. Het was erg mooi, nu moest het haar nog staan...
Plotseling voelde ze iemand op haar schouder tikken. Ze schrok er behoorlijk van en draaide zich om. "Wat?" Vroeg ze, de man van de winkel keek op zijn horloge en zei: "Het is 21.30PM. We sluiten." Met een grom twijfelde ze of kleren zou kopen die ze niet had gepast. Ze keek naar het etiket van het kleedje 85 euro. Verdomme, dan had ze niet genoeg meer voor het shirt. "Meneer." Zei ze poeslief. "Mag ik juist even de dingen die ik niet neem terugleggen?" De man knikte en zei:"Dat is aardig dat u dat wilt doen." Hij slenterde naar de toonbank, toen hij even met zijn rug naar haar gekeerd stond stopte ze de T-shirt in haar tas en liep met de grootste glimlach naar de toonbank. Ze schoof een briefje van 50 en twee van 20 naar de man en zei: "Tot ziens." Ze wenste dat er geen alarm ging af gaan. Toen ze de deur uitliep gebeurde er niets. Waardoor ze opgelucht adem haalde en de straat op liep, de nacht in...

[Btw, Amy is een mens]

Diep in gedachten en tamelijk verveeld liep Sairon door de straten, ze leden hem naar het winkelcentrum. Hij had zin om weer eens uit te gaan, nou maar hopen dat er vrienden van hem waren. Hij dacht aan vroeger, toen zijn leven nog normaal was, dan zou hij nu vast niet in een t-shirtje hier lopen, dan was het vast te koud geweest. Eigenlijk wist hij niet meer zo goed hoe kou aanvoelde. Sinds hij weerwolf was had hij het eigenlijk nooit meer gevoeld. Maar er waren meer voordelen, als hij iemand zocht, had hij hem zo gevonden door zijn versterkte reukzintuigen. Maar ondanks de voordelen, vond hij het niet altijd even prettig, vieze geuren waren nu natuurlijk ook veel beter te ruiken, en dat was niet tegen te houden.. Hij keek rond. Het was er nog best druk voor zo laat op de avond. Hij liep een kroeg in, maar na even rond gekeken stond hij gelijk weer buiten. Geen van zijn vrienden waren er, en de muziek was gewoon te niet cool. Hij keek verveeld rond. Wat viel er hier nu nog te doen? Hij liep wat rond over het plein dat wel bijna uitgestorven leek te zijn. Zijn blik viel op een meisje dat ook in haar eentje liep. Misschien eens een leuk gezelschap? Dacht hij terwijl hij er rustig opaf liep. 'Hee' Zei hij vriendelijk. Nu maar hopen dat het niet zo'n bitch was die gelijk bitchy ging doen want dat deden de meeste bitches.. Zijn gouden ogen keken naar haar terwijl hij wachtte op reactie.

Amy zuchtte opgelucht, ze had niet de gewoonte om te stelen maar was behoorlijk chagerijnig geworden van de winkelbediende die haar in vijf seconden buiten wou krijgen. Mooi niet...
Nu had ze trouwens haar wraak en een nieuw kledingstuk. Handiger kon niet. Ze kwam op een open plein dat door het maanlicht maar weinig verlicht werd. Gelukkig hing er een kleine lataarnpaal die ervoor zorgde dat je toch een meter voor je uit kon zien. Aangezien het nacht was geworden waren er nog weinig mensen op straat.
Zeker de bijgelovigen in Amorghan die in hun jeugd waren blijven hangen en nog geloofden in de vampieren en de weerwolven die 's nachts de stad zouden onveilig maken. Ze geloofde evenveel in die verhaaltjes als in sinterklaas.
Plots hoorde ze iemand. Met een schokje omdat ze schrok draaide ze zich om. "Oh. Hi." Zei ze met een glimlachje.

Ondanks dat het zo donker was kon hij haar wel goed zien, zijn zicht snachts was vaak nog beter snachts dan in de middag. Hij was wel benieuwt of ze mee op stap wilde, maar de kans was ook groot dat ze het niet zou willen. Maargoed, wie niet waagt wie niet wint he. 'Heb je toevallig zin om te stappen? Ik betaal wel' Vroeg hij aan haar. Het zou leuk zijn om weer eens met iemand die niet zo sletterig deed op stap te gaan. Tenminste, dat verwachtte hij niet van haar, het was natuurlijk wel mogelijk maar hij ging er maar van uit dat dat niet het geval zou zijn. Hij zou er vanzelf wel achterkomen hoe ze was als ze mee wilde.

Amy glimlachtte en stond op. "Tuurlijk, ik was me toch aan het vervelen." Nu ze dichter bij hem stond merkte ze dat hij vast veel ouder was dan haar, gelukkig leek ze zelf veel ouder dan haar echte leeftijd en leek iedereen het verkeerd te hebben. "Misschien is het dan handig om te weten dat ik Amy heet." Haar mondhoeken gingen een tikkeltje omhoog. Waarschijnelijk was hij toch al van plan geweest te gaan stappen anders klonk het nogal vreemd dat hij gewoon 's nachts op straat rondwandelde. Niet dat er iets te vrezen was. Naar haar weten was er niet veel last van criminaliteit, al verdwenen er soms mensen in Gethin, maar die konden ook gewoon weggaan zijn van het eiland zonder dat iemand het wist. Amy's moeder schreef die voorvallen toe aan vampiers en weerwolven. Datgene waar vele mensen over bazelden. Amy vond haar moeder dan ook oerstom dat ze in die mythes geloofde...

Met een glimlachje luisterde hij naar wat ze zei. 'Ja, ik ook' Zei hij toen. Hij was zich echt door aan het vervelen voordat hij haar tegenkwam. Hij bekeek haar eens goed. Hoe oud zou ze zijn? 18? Of ouder. Jonger schatte hij haar niet. Toen ze vertelde aan hem wat haar naam was, was het wel zo handig dat hij de zijne ook maar eens ging vertellen aan haar. 'Ik ben Sairon' Zei hij toen met een glimlach. 'Waar wil je naartoe?' Vroeg hij. Hem maakte het niet zo uit waar ze heen gingen. Hij vond alles wel goed, zolang er maar niet al te veel vampieren waren, en het gezellig was, vond hij het allang goed.

Amy grijnsde, "Goed dat ik je tegenkwam dan." Een glimlach kwam op haar gezicht, "Maakt me niet uit, in Amorghan zijn er wel genoeg kroegen." Ze draaide zich om en keek naar de gebouwen. "Hangt er vanaf of jij hier iets leuk weet zijn." Haar gezicht was gericht naar het centrum van Gethin, waar de meeste winkels en café's waren. Ze vroeg zich af of hij iets wist zijn, anders kon ze zelf wel wat voorstellen, al zat ze niet vaak in de kroeg, of volgde ze gewoon haar vrienden.

Een lachje ontstond bij haar woorden. Hij was zeker blij dat hij haar was tegengekomen. Hij was al bang geweest dat hij de hele nacht alleen door moest brengen! Stel je voor dat dat zou gebeuren..! 'We kunnen naar de Bright gaan? Daar hebben ze meestal ook goede muziek' Zei hij. Alleen was daar de minimale leeftijd 18, dan moest het wel zeker zijn dat ze die leeftijd ook had. Soms lieten ze je gewoon door, maar soms moest je je legitimeren. Maar ze zou wel niet jonger zijn dan 18 verzekerde hij zichzelf.

[omg het word steeds korter x''D]

[Moest er net af xS]
Amy had geen zin om weer heel de tijd binnen te blijven, hij stelde voor om naar de Bright te gaan. Amy kende het enkel van naam, ze was er nooit binnen geweest omdat ze te jong was. Maar enkele mensen die even oud waren als haar en ze kende hadden haar verteld dat ze er in geslaagd waren binnen te gaan. Ze kon het er op wagen. Het was niet dat ze bang was om haar leeftijd te zeggen, maar ze had geen zin dat Sairon zei dat het niet meer hoefde omdat ze zo jong was. Daarbij waren alle minimum 14 of 16 jaar clubs erg saai en was ze toch al eerder van plan geweest om te proberen binnen te sneaken. Het was dan maar hopen dat ze geen identiteitspas hadden, want dan hing ze. Natuurlijk kon ze een smoes verzinnen. Maar dat ging niet zo makkelijk, tja, het was het proberen waard natuurlijk. "Laten we dan gaan." Zei ze met een glimlach.