Don't try to make me mad

Met een chagrijnig hoofd liep Sairon door de bossen. Even tot rust proberen te komen. Iets wat moeilijk ging voor hem aangezien hij bij zijn geboorte al onrustig was. Zijn hele leven, een en al onrust, wantrouwen en ellende. Telkens vechten voor zijn eten.. Om te overleven.. Het leven was hard, maar hij moest erdoorheen. Als hij niet zo hard was geweest, lag hij nu al jaren ergens dood. Was hij nu verrot en verteerd. Honger was een goede motivatie als je leefde op de straat. Het liet hem blind zijn voor pijn. Hij trok zijn shirt een beetje omhoog en zag de diepe wonden. Telkens sprongen ze weer open bij een verkeerde beweging.. En nog steeds wist hij niet hoe hij eraan kwam. Het enige wat hij zich nog herrinnerde van die avond, waren ogen, ze leken wel licht te geven.. Onnatuurlijke kleuren die in zijn hoofd bleven hangen. Al die dingen die hij na die avond had gekregen, zette hem enorm aan het denken. De laatste tijd was hij vele malen aggressiever dan normaal, hij had zelfs iemand vermoord omdat die perongelijk tegen hem aanliep.. Achteraf vond hij wel dat hij het een beetje te grof had aangepakt.. Maar op dat moment kon hij gewoon niet meer nadenken. Hij had gewoon een aantal woorden in zijn hoofd hangen: Doden, pijn, bloed en haat. En bovendien, snachts kon hij niet meer slapen omdat hij dan kapot ging van de energie. Terwijl hij overdag juist weer moe was. Zijn rode ogen vol pure haat en chagrijnigheid gleden over het gebied. Het was nu bijna donker. Het zou nog maar enkele minuten duren voordat ze zon onder zou gaan. Hij vroeg zich af wat hij vanavond eens zou moeten gaan doen. Hij verveelde zich nu al, maar als hij niets deed zou hij weer gek worden van de energie.

Zachtjes opende ze haar ogen. Hoelang had ze geslapen? Gail keek rond zich. Ze was als wolf in slaap gevallen in een grond. Gapend stond ze op en veranderde ze terug in een mens. Haar maag gromde, tijd om eten te zoeken. Nog slaap dronkend liep ze door het bos. Eigenlijk was ze hier nog niet veel tegen gekomen: enkele braamstruiken, een konijnenhol, een das en een kudde herten. Die laatste had ze al half opgegeten. Vroeger was ze vegitariër, maar tijden veranderen nu eenmaal. Gisteren was ze naar de stad geweest achter kleren, haar oude waren heel vuil en bijna voledig kapot. Dat gebeurde nu eenmaal als je in het bos sliep... Gail had voor de grap een topje gekocht met een open rug. En doordat haar rug open was, kon je haar littekens zien. Casper haar vroegere Alfa had zijn klauwen in haar rug gezet, met doel haar te vermoorden. Eigenlijk was ze er dus goed vanaf gekomen. Plots struikelde ze over een tak. Even slaakte ze een gilletje.