Going to school. [&&Luke]

Haar niet al te lange benen werden sierlijk neergezet bij elke pas, haar zwarte haren waren samen gebonden tot een staart terwijl haar kastanje bruine ogen het gebouw rond keken. Iris was er nog steeds niet aan gewend, aan gewend zijn was een groot woord. In haar vroegere jaren was ze wel naar school geweest, niet lang maar toch. Iris had enkele diploma's gehad, tot het eind feest. Tot Iris een monster was geworden, een.. Een vampier. Sinds toen was Iris niet meer naar school geweest, eerst had ze zichzelf onder controle moeten houden. De laatste tijd ging dat wel beter. Iris was dan ook voordat ze deze school betrad op deze regen achtige dag naar het bos gegaan, om zich te vol zien van dierenbloed, oftewel voedsel. Haar ogen vlogen snel over de muren heen, langs de cijfers van de lokalen. De school was groot, groter dan haar vorige school ooit was geweest! Snel knipperde Iris toen een drukke klas te zien was in een afgezonderd lokaal achterin, het was vervelend.. Omdat het zo groot was namelijk, het beheersen voor haar zou zwaarder worden, echt op de proef gesteld worden. Rustig liep Iris het lokaal in, verschillende mensen keken kort haar richting op, verschillende dingen waren hoorbaar. Dit werd fluisterend door verteld, maar was echter goed hoorbaar voor Iris. Een paar meiden riepen haar om gezellig bij hun te zitten, het was een iets breder meisje met lang stijl blond haar, echter haar hoofd leek op haar lichaam. Even rond als het ware, haar ogen knipperde kort, de meisjes vroegen haar naam. "Iris, Iris Semea." Haar stemklank was fluweel en vriendelijk. Haar blanke huid viel echter niet op bij de vlezige in de klas. Een leraar riep haar naar voren, om zichzelf voor te laten stellen. Met haar sierlijke passen liep Iris naar voren, voor de klas. Draaide zich vloeiend en sierlijk om, snel echter ook. Kort knipperde Iris, bekeek de klas. Haar blik schoot over de gezichten heen. "Hee, Ik ben Iris Semea. Ik ben 16 jaar oud, mijn hobby's zijn dansen,muziek maken en voetballen. Voor de rest doe ik van alles en nog wat in m'n vrije tijd." Haar stem bleef fluweel, haar stemklank was luid terwijl haar stem toch nog niet schreeuwend was. Verschillende reacties waren hoorbaar voor haar oren. Hopelijk zat Luke ook in haar klas, hopelijk!

[&&Luke]

Met zijn handen in zijn zakken en zijn tas over zijn schouder liep Luke recht streeks op zijn kluis af. Alle gapende ogen negerend, hij was het nu na al die jaren hier op school te hebben gezeten wel gewend. Het was ook niet raar dat ze naar hem keken, hij had een gewone simpele kleding stijl een spijkerbroek met sneakers en een tshirt met een vest erover heen, als je alleen daar naar zou kijken leek hij een gewonen jongen. Maar als je oog viel op zijn gezicht, dan moest je wel blijven kijken. Hij had onmenselijke blauwe ogen, en een wit egale gladde huid, dat perfect paste bij zijn halflange bruine haar. Alle meisjes op zijn school waren smoor op hem, maar voor geen één meisje voelde hij iets. Op één speciaal iemand na, Iris. Hij had haar leren kennen in een disco in de stad, na de slachtpartij waar hij voor had gezorgt. Daarna waren ze samen naar het bos geweest, het waren herrinderingen waar hij vaak aan terug dacht. Het maakte iets in hem los, Iris betekende zoveel voor hem. Hij zou alles voor haar over hebben, zelf zijn eeuwig durende leventje. Luke arriveerde bij zijn kluis, hij gooide wat boeken op een stapel andere boeken en trok de twee onderste boeken van zijn stapel en propte die in zijn tas. Achter hem hoorde hij zijn beste vriend aan komen rennen. 'Luke! Moet je horen...' Luke grijnsde toen Steve hijgend tegen de kluis naast hem aanleunde. 'Vertel' Hij grijnsde en liet zijn blauwe ogen over Steve heen gaan. Luke smeet zijn kluis dicht sloot zijn tas en liep de ging op, Steve volgde en liep naast hem. Hij kende Steve al jaren, hij was als een broer voor hem ook Steve kende zijn grootte geheim. Net zoals Luke die van hem kende, Steve was net als hem anders dan de normale kinderen van hun leeftijd. Steve was een weerwolf, ook onsterfelijk, vandaar dat ze elkaar al zo'n 40 jaar kende. Steve haalde adem 'Heb je het al gehoord? Er is een nieuwe vampier op school, een meisje'[/b] Zijn ogen glommen van trots, dat hij als eerste het grote nieuws wist. Het kon ook niet anders of hij of Steve kwam er achter, want een normaal mens zou het niet weten. Alleen als een mens wist waar hij of zei op moest letten. Maar alsnog was Luke verbaasd, een meisje? 'Weet je het zeker? Ik bedoel, dat het een meisje is?!' Steve grijnsde nog breder, [i]'Jep, en niet zomaar één. Een schoonheid, als zeg ik het zelf'[/b] Luke zag zijn wolven grijns, 'Oke, oke. Ik geloof je!' Steve gaf een klap op zijn schouder, [i]'Dan heb ik nog groter nieuws! Ze zit bij ons in de klas, dus we mogen wel opschieten want anders komen we laat.' En inderdaad, ze waren al laat. Ze liepen het lokaal binnen, Steve zijnde naar het meisje dat achter in de klas zat. Steve zo druval als hij was schoof meteen bij haar aan tafel, Luke liet zijn blik over haar glijden. En tot zijn schrik was het Iris! Zijn adem stokte in zijn keel, hij liep op haar af. Ligt verbaasd, de meisjes achter hem gichelde zoals gewoonlijk. Hij negeerde het en had alleen oog voor Iris, 'Iris, wat...hoe.' Stamelde hij. Hij wou haar eigenlijk meteen een knuffel geven, maar dat zou heel raar zijn nu in de klas. De klas had nu oog voor de leraar, dus kon Luke de tijd nemen om het ten eerste met Iris over heel wat dingen te hebben. En daarna het de verbaasde Steve uit te leggen. 'Steve dit is Iris, mijn vriendin. Iris dit is Steve een hele goede vriend van me.' Steve zijn verbaasde blik verdween in een glimlach, Aangenaam Iris.'. 'Maar wat doe je hier? En...' Hij had zo veel vragen 'Maar eerst, ik heb je gemist!' Hij sprak zodat alleen zei drieeen het hoorde.

Iris lette met een half oor op de leraar voor de klas, wat was het eigenlijk een griezel als je het haar vroeg. Nja het boeide Iris eigenlijk niet zo heel erg veel, zolang het maar les gaf. Het was nog steeds een grote test voor haar, niet al haar mede leerlingen op te eten terwijl de geur van bloed zo.. Zo dichtbij was, zo warm leek te zijn. Haar koude versteende huid leek baby zacht, zo was het ook eerlijk gezegt nog half. Een korte zucht verliet haar lichaam terwijl alles vanaf achterin prima te zien was. Haar hand streek kort langs haar hals, legde de lange staart in haar nek. Haar bruine ogen bleven doelloos haast starend voorzich gericht. Iris miste iemand op dit moment zo erg, al heel erg lang. Al een hele tijd gewoon, haar vriend. Luke. Al een tijdje had Iris hem niet gezien, tijden leken snel voorbij te gaan, daarom leek het missen nog langer te duren voor haar misschien dan. Haar ogen knipperde een seconde toen twee jongens half de klas in stormde omdat ze te laat waren geweest. Juist ja, heel intressant. Meiden die voorin zaten en dachten knap te zijn of dachten heel wat te waren begonnen te giechelen. Iris irriteerde zich rot aan dat soort mensen meestal, houd je in Iris Sprak een stem haar kort bemoedigend toe. Toen de jongen die een wolvengeur bij zich droeg op haar afstormde als het ware zich aan haar tafel aansloot keek ze kort verbaasd. Kort gunde ze hem een blik waardig, liet ze haar ogen over zijn lichaam glijden. Van top tot teen, ergens kreeg ze toch geen hoogte van hem, begreep ze hem ergens niet. Zou dit zo'n wolf zijn waar mensen over spraken ? Kort knipperde Iris toen een andere jongen aan kwam lopen, eerder gestrompeld. Toen hun blikken kort kruisde, wist Iris wie het was. LUKE. "Iris, Wat.. Hoe." waren zijn stamelende woorden. Kort greens Iris naar hem, het was een hele tijd geleden dat ze elkaar zagen. "Steve dit is Iris, mijn vriendin. Iris dit is Steve een hele goede vriend van me." Iris knikte kort, een glimlach verscheen op haar bleke gezicht. "Aangenaamd Iris" Sprak de jongen vriendelijk. "Aangenaamd Steve" Fluweel werden haar woorden uitgesproken, hoorbaar voor Steve en Luke. "Maar wat doe je hier? En.." Als je het Iris vroeg had Luke super veel vragen in petto voor haar. "Maar eerst, ik heb je gemist!" Het leek wel alsof elke keer als Iris aan hem dacht, Luke op haar afgelopen kwam. "Tja, ik was hier gekomen om zogenaamd naar school te gaan.. Nu word het elke dag alleen maar leuker als ik jou zie Schat. Ik heb jou ook gemist, niet zo'n klein beetje ook! Ik was net aan het denken aan je!" Teder en fluweel was haar stemklank, haar ogen spraken tegelijk boekdelen. Toen er na een tijdje een bel ging keek Iris Luke kort aan. Het was toch pauze of had ze het mis ? In iedegeval iedereen stond op met hun spullen om het lokaal uit te lopen. Iris stond ook maar op, gooide de boeken in haar tas terwijl ze de tas op de tafel gooide. Wel beheersd. Eerst gaf ze Luke een knuffel. Haar armen sloegen om zijn hals heen, haar hoofd werd op zijn schouder gelegd terwijl haar ogen zich enkele secondes sloten. "Ik heb je gemist Luke! Vooral de momenten met jou samen en onthoud! Ik hou van je!" Zachtjes sprak ze, hopelijk alleen hoorbaar voor haar vriend, Luke.

Luke lachte warm, toen Iris zich voorstelde aan Steve. Blij dat ze elkaar mochten, tenminste Iris reageerde niet raar op het feit dat Steve een weerwolf was. Gelukkig voor hem, hij zou nooit willen kiezen. Ze betekende beide veel voor hem, en geen van beide zou hij willen verliezen door het feit dat hij zou moeten kiezen. Iris gaf antwoord op zijn vraag wat ze hier deed, waarschijnlijk hetzelfde als hem maar het zekere voor het onzekere wou hij het toch weten 'Tja, ik was hier gekomen om zogenaamd naar school te gaan.. Nu word het elke dag alleen maar leuker als ik jou zie Schat. Ik heb jou ook gemist, niet zo'n klein beetje ook! Ik was net aan het denken over jou!' Luke grijnsde, blij dat Iris hem ook had gemist. En dat ze hier ook op school, dat dat betekende dat ze voorlopig elkaar vaker zouden gaan zien. De bel ging Luke stond op pluirde zijn boeken in zijn tas, de leerlingen liepen de klas uit. Luke keek kort naar Steve en lachte, als teken dat het zo goed was. Steve begreep zijn uitdrukking, draaide zich om en rende weg en wuifde na 'Ik zie je nog wel!' Riep hij zijn vriend na, Iris omhelsde Luke. Hij drukte zijn armen om haar heen, en liet zijn hoofd rusten op de hare. Iris fluisterde iets in zijn oor 'Ik heb je gemist Luke! Vooral de momenten met jou samen en onthoud! Ik hou van je! Luke lachte, hij duwde Iris zachtjes van zich af. 'Ik hou ook van jou Iris!' Hij lachte zijn vertrouwde bekende lag, en drukte zachtjes zijn lippen op de hare. Vervolgens pakte hij haar hand, en liepen ze samen de school uit. Aangekomen op het schoolplein bleef hij stil staan 'Waar gaan we nu naartoe? School is uit, en laten we beginnen met jou plannen voor vandaag!' Hij lachte, nog steeds hield hij haar hand vast. Wat meisje keken naar hun, maar daar had hij maling aan. Hij bleef in Iris haar ogen kijken, diep in haaar ogen zag je de rode gloed die opkwam. Ze zou wel honger hebben, wat hij kon aflezen aan de ogen. Luke zelf had ook al een paar dagen niks gegeten, hij kon wel een paard op. Hij wachte eerst het antwoord van Iris af. Dan zou hij zijn voorstel aanbieden.

Haar zwarte haren waren nog steeds samen gebonden in een sierlijke staart waardoor haar blanke sierlijke maar bleke hals zichtbaar was. Haar slanke lichaam wierp zich omhoog terwijl de bel afging, haar boeken verdwenen in haar tas terwijl ze naast Luke stond, nog steeds was hij iets groter dan haar maar het intresseerde haar eigenlijk niet veel meer. Iris lachte warm naar hem en keek nog een keer naar Steve, opzich was het een raar gevoel in zijn nabijheid. Iris had nog nooit contact gehad met een weerwolf, nog nooit een glimp ervan mogen opvangen. Verward schudde Iris een keer haar gezicht terwijl Luke zijn lippen op de hare drukte, hun lippen bewogen soepeltjes heen en weer waarna Luke haar zachtjes van zich af duwde en ze hand in hand naar buiten liepen. Warm scheen de zon op haar huid, te warm voor haar doen maar gelukkig ging er al snel een wolk voor die zon. Iris luisterde daarna naar Luke zijn woorden waarna ze begon met spreken, haar stem fluweel, elk woord geconcentreed en bedenkelijk uitgesproken. "Dat ging snel.. Ik heb ergens wel een idee, als je er tenminste mee akkoord gaat." Haar blik werd speels en uitdagend terwijl haar pupillen langzaam meer rood begonnen te worden. "Als je er tenminste het zelfde over denkt, anders zal mijn dorst moeten wachten tot een ander moment.." Iris trok hem lachend vooruit terwijl enkele meiden irritant begonnen te lachen, te giechelen maar tegelijk ook begonnen te roddelen. Dingen als, die nieuwe heeft het sneller voor elkaar bij Luke dan wie dan ook, zullen we ons ook zo licht opmaken en onze ogen met lenzen veranderen in bruin ? Iris greens om wat ze hoorde, of die meiden het echt uitspraken wist ze niet precies want iris hoorde de laatste tijd wel meer vreemde dingen zeg maar, alsof ze gedachtes kon lezen.. Njaa het intresseerde haar zeg maar niet veel, ze zou het uiteindelijk straks wel met luke bespreken als haar dorst weg was.