Oud hutje [IEMAND]

Cynetria liep door het bos. Van ver zag ze een houthakkershutje. Ze bestudeede het schattige roodbruine hutje met mos op het dak. Na een paar inspecterende rondjes rond het houthakkershutje gelopen te hebben schopte ze de deur open met een geïmproviseerde kung fu trap. Ze liep over de krakende vloer, het stonk er naar muffe sokken en oude tandeloze ventjes. "Geen dingen kapot maken Cy. " Sprak ze zichzelf toe, ze opende de kastjes en ontwijkte een aanval van vliegjes. In de tweede kast was het een regen van kakkerlakken en maden die uit de kasten stroomden. Vies hokje hier.

Mide lag rustig onder een boom. Vandaag had ze niets te doen, niemand had haar nodig en ze had daarnet lekker gedronken. Ze was voor de eerste keer in Amorghan gaan jagen. Eindelijke proefde ze de smaak van mensen nog eens. Mide dacht aan de tijden dat ze nog op Lunaria woonde, haar jacht partijen met Cynethria. Het was lang geleden dat ze elkaar gezien hadden. En jammer genoeg gingen ze elkaar nooit meer zien... Plots rook ze precies Cy, net toen de wind uit het Oosten kwam. Verward keek Mide op. Zou ze teveel dromen? Cy kon hier toch niet zijn? Toch besloot ze te gaan kijken. Na enkele meters werd het duidelijk, het was HAAR geur. Als speedy Consalez (of hoe je dat spelt...) schoot Mide zich naar de plek waar de geur vandaan kwam. Een vreemd hutje kwam in zicht, ze remde af. Zou Cy daarin zitten? Nieuwsgierig opende Mide deur, hopelijk zou Cynetria voor haar gezicht staan. Een glimlach speelde om haar lippen toen ze binnen keek...

Speedy Consalez
Cynetria pikte een geur op , een overbekende geur die ze als eerste keer had geroken in de wagon en het sindsdien afschilderde als simpelweg: Mide. Ze draaide zich met een ruk om en zag de deur openvliegen. MIDE! Ze sprong naar haar toe: "Mide!!!" Gilde ze, ze gaf haar zowat een wurgknuffel. Erg sentimenteel voor een vampier but who cares?
Ze merkte toen pas dat Mide anders rook. Naar een andere vampier, als hoe zij nog een beetje naar zee rook. Omdat ze daar dagen was geweest. Een steek van jaloezie volgde en ze liet Mide los.
"Je stinkt naar een andere vampier." Zei ze terwijl ze haar armen voor haar borst kruiste.

"Cy" kirde Mide weer. "Ohh wat ben ik blij jou te zien!!!" gilde ze bijna. Wat ze nog bijna deed was wenen. Maar dat durvde ze niet. "Ik heb je gemist, ik heb je gemist." prevelde ze in de haren van Cynetria toen die haar een wurgknuffel gaf. Even schrok Mide van de vraag van Cy. "Ik ruik anders zeg je?" Ze beet op haar lip. Mide had gehoopt dat haar bestie het niet ging ruiken om van sommige taferelen bespaard te blijven... "Nouja het kan. Ik heb een slaafje vriendje. Je kent h'm niet hoor." Zei ze voorzichtig. "Maar jij bent en blijft wel mijn favoriet!" lachtte ze...

"Ja hoor." Mompelde ze gepikeerd terwijl haar armen haar beschermden door ze voor zich te kruisen. "Ik kén jou Mide. Dat zeg je vast ook tegen hem." Het was erg bot hoe ze het zei maar Cynetria was nu eenmaal een jaloers zieltje. Snel zette ze een paar passen van Mide vandaan, maar ze bleef haar aankijken, alsof ze daarmee haar schuldgevoel wou inpraten. "Zo kan je natuurlijk veel vrienden maken. Als je maar blijft zeggen dat ze je favoriet zijn." Het had overtuigend geklonken maar Cynetria's hersenen werkten tegen. Ze konden maar aan een ding denken: Jaloezie. "Als je het echt zo goed met me voorhebt. Leg me het dan uit."

Met open mond gaapte ze Cyetria aan. "Hoe durf je zo iets te zeggen." riep ze. "Waarom geloof je me niet! Niet iedereen manipuleerd mensen met gladde praatjes Cy." gromde ze. Haar stem klonk zwaar en donker. "Hij is mijn lief, ik ken m'n net. Jij ben als jaren mijn bestie Cy." Nu klonk haar stem weer zacht en rustig. "Ik blijf van je houden, altijd. Jij en alleen jij kan mij kalmeren of vrolijk maken. Vergeet dat niet." Mide lachtte even maar richte dan haar ogen terug naar de grond.

Ze zette weer een stap achteruit: "Wat bedoel je met gladde praatjes? Gaan we eens terug naar hoofdstuk Than? Of zijn je hersenen zo klein dat je dat wél vergeet.", toen zei Mide "Hij is mijn lief je kent hem net!" Cynetria zuchtte en zei: "Ik durf te wedden dat je het ook net kent." Toen werd Mide kalmer, dat vond ze al leuker dan een Mide die je steken onder water gaf. "Maar ik ben ook de enige die je op die manier kan boos krijgen als nu." Ze grijnsde, normaal als Mide boos was, leek het Cynetria meer te kloppen dat ze aanviel. "En omdat je me niet aanvalt geloof ik dat je van me houd." Ze lachtte.