Don't be afraid.

Zijn ogen vlogen van links naar rechts, waarna ze spleetjes vormden toen hij zijn doelwit in vizier had. Het was vroeg in de avond, op straat waren de mensen onderweg naar hun huis. En sommige mensen moesten tot laat werken, of gingen uit rond deze tijd. Een perfecte tijd om voor hem opzoek te gaan naar wat te eten. Darren sprong van het dak af waar hij de hele tijd had staan kijken en nadenken over hoe hij de jacht zou aanpakken. Want jagen was niet zomaar even snel iemand vangen leegdrinken om vervolgens weer verder te trekken. Nee, er kwam veel meer bij kijken. Hij zocht eerst naar een vast persoon, iemand die de mensen niet zouden missen als hij of zei zou verdwijnen. Vervolgens keek hij naar wat zijn prooi deed in die avond, waar hij zich mee bezig hielt. En wat voor mensen om hun heen bevonden. En wat de plek zou zijn, waar hij toe kon slaan. Darren deed niet al te moeilijk, maar toch was het makkelijk om dit aan te houden. Zeker nu hij nieuw in deze wijk was, en hij hier zeker nog wel een tijdje van plan was te blijven. Aangezien van Rachel, nooit had hij gedacht verlieft te kunnen worden op een mens. Maar Rachel had er voor gezorgd dat dat wel zo was nu. Soepel lande Darren op de ballem van zijn waarna hij uit de donkere steeg verdween, en zich tussen de mensen bevoegde. Een rijke geur vulde zijn neus, waarna hij zijn adem in hielt. Zijn blik bleef die van het meisje voor hem vasthouden, Michelle heette ze. Een meisje dat geheel alleen leefde, niet op school zat. En het leven haatte. Dit wist hij allemaal omdat, hij haar al een tijdje volgde. Wat hij altijd deed bij een menselijke prooi. Een dierlijke prooi niet. Darren liep de kroeg binnen, en nam plaats aan de bar. Het meisje keek hem kort aan in zijn ogen, Darren gaf niet graag toe dat hij knap was. Maar aangezien alle meisjes naar hem keken, kon het gewoon niet anders. Hij kon zichzelf immers nooit zien in de spiegel. Darren lachte kort, waarbij hij zijn ogen lichtjes dichtkneep. Het meisje lachte ook en schoof een plaatsje op zodat ze naast hem kwam te zitten. ’2 pisan olijf’ Sprak hij de ober toe, die zich tegenover hun voegde om te vragen wat ze wouden drinken. De ober verdween om het drinken te serveren. ’Michelle aangenaam’ Ze lachte verleidelijk overkomend, ’Darren’ Sprak hij waarna hij een teug uit het glas drinken nam dat de ober had neergezet. Evenals Michelle die ook een slok nam. ’Dansen?’ Darren stond op waarna hij Rachel op de dansvloer begeleide. Samen schuifelde ze wat, en dansde ze wat. Michelle bleef maar drinken, Darren niet. Hij had wel dorst, maar een soort van andere dorst. Het was al laat in de avond, rond 2 uur ofzo. Michelle was niet helemaal bewust van alles doordat ze te veel had gedronken. ’Het is laat zal ik je naar huis brengen?’ Michelle knikte waarna ze de harde muziek achter zich lieten. Buiten was het frisjes, en al pik donker. Niemand liep op straat, Darren volgde Rachel naar waar ze woonde. Eenmaal daar stopte hij voor de deur, toen Rachel naar binnen ging. Hij kon dat niet aangezien hij eerst toestemming nodig had. ’Kom je niet binnen?’[/b] Darren lachte speels ’Als dat mag graag’ Michelle keek wat raar, maar hij moest dat eene woord horen om binnen te mogen komen ’Tuurlijk, kom binnen’ Darren lachte, waarna hij naar binnen kwam. Hij maakte plaats in de keuken, terwijl Michelle de keuken in verdween. Hij keek toe, terwijl hij tegen het aanrecht aanleunde. Met zijn armen hielt hij steun op de stenen aanrecht plaat. [i]’Ik heb niet veel meer in huis’[/b] Darren haalde zijn schouders op ’Geen probleem hoor’ Sprak hij waarna hij lachte. Michelle lachte ook waarna ze om hem af kwam lopen [i]’Bedankt voor deze geweldige avond’ Darren lachte ’Geen dank hoor’ Michelle keek in de diepte van zijn ogen. Darren hoorde haar hartslag, en hoorde haar aderen stromen. De druk werd haast te veel. Michelle kwam alsmaar dichterbij, waarna ze haar gezicht voor de zijne bracht. Darren haalde diep adem en ontweek haar zoen, waarna hij zijn lippen op haar nek drukte. ’Of je wilt het zo’ Giechelde Michelle, maar Darren wist wel beter. Darren tilde haar op en waarna hij haar omdraaide zodat zei tegen de muur kwam te staan. Michelle drukte zijn lippen op de zijne, iets wat hij niet had gewild. Aangezien hij nu Rachel had, maar de kick was te groot. Darren beantwoorde haar zoen. Waarna ze ophielt, Darren bracht zijn lippen in haar hals. Hij rook kort, wat al genoeg was. Hij ontblootte zijn tanden, waarbij hij diep gromde ’Darren?’ Haar stem angstig, en vragend. Darren greep Michelle hardhandig vast, waarna hij zijn tanden in haar nek boorde. Bloed gutste eruit, wat Darren opzoog. Hij hijgde kort om adem te halen , Michelle kon geen geluid maken en verstijfde van angst. Darren dronk totdat Michelle helemaal leeg was, en het leven uit haar verdween. Darren liet Michelle zakken zodat ze in zijn armen viel. Hij tilde haar op en bracht haar naar de kelder, waar hij haar in legde. Hij sloot de kelder. Ooit zouden ze erachter komen, maar dan pas als hij al weg is waarschijnlijk. Darren liet het huis achter zich, en liep terug richting Rachel. Hij had beloofd terug te komen voordat het dag werd. Eenmaal thuis klom hij via het raam naar binnen, en sloot hij de gordijnen. Daar lag ze op het bed te slapen, hij lachte kort. Waarna hij op het bed kroop en Rachel een kus op der wang gaf en naast haar kwam liggen. Kijkend hoe ze sliep.

Rustig liep Rachel richting de badkamer toe, haar pyjama lag al in de badkamer, dat spaarde haar weer een klein beetje werk voor nu tenminste. Kort glimlachte ze terwijl haar gedachtes naar Darren toe gingen, ze was gek op hem. Stapel gek. Oké hij had haar geprobeerd te vermoorden, maar dat was door Rachel gekomen, hij had haar gewaarschud. Rustig nam ze een douche, trok haar pyjama aan. Haar tanden werden gepoetst, haar bruine haren werden uitgekamt terwijl ze kort nadacht over van alles en nog wat. In een sloom rustig tempo liep ze naar haar kamer toe, Rachel woonde vrijwel alleen. Haar pleegouders waren vermoord door Nick, omdat hij haar had willen vermoorden maar Darren hem tegen gehouden had. Gelukkig, anders was Rachel hier nooit met Darren geweest, niet nu. Maar dan hadden ze nooit iets gehad, zoiets als ze nu hadden. Rachel liet zichzelf op haar koude bed vallen, kroop onder de dekens terwijl ze in een diepe slaap viel. Enkele uren waren voorbij gegaan, denkend aan van alles. Denkend aan Darren, denkend aan haar echte ouders, aan allés wat was gebeurd in de afgelopen paar dagen. Het had namelijk veel met haar gedaan, geestelijk tenminste. Toen iets binnen leek te komen, knipperde Rachel verschrikt met haar ogen, toen ze een lach hoorde wist ze meteen wie het was. Darren. Hij kroop bij haar in bed, gaf haar een kus op haar wang terwijl Rachel zich omdraaide, haar hoofd tegen zijn borstkast aanlegde. ’Goede avond.’ Sprak Rachel half mompelend, het was nog niet zo heel laat. Rachel was vroeg gaan slapen, zodat ze gewoon bij Darren wakker kon blijven, zoveel mogelijk tenminste. Diep ademde ze een keer in, gaf Darren een kus op zijn mond terwijl ze zichzelf kort overeind werkte. ‘Ik ga me even snel omkleden, ik ben er zo weer.’ Rachel knikte, gaf hem nog een snelle kus. ’Is goed, ik kleed me snel om en ga dan snel iets eten.’ Kort glimlachte ze terwijl Darren verdween toen Rachel in de badkamer stond, haar spijkerbroek, lange shirt en sokken aangetrokken werden, werden ook snel haar schoenen aangetrokken. De trap was nog steeds niet geheel splinter vrij namelijk. In een rustig tempo liep ze de trap af, voordat ze weer een duikvlucht zou maken.. Rachel liep op de koelkast af, opende hem. Pakte de kaas eruit, de brood werd uit de kast gehaald en op de aanrecht gelegd werd. Het licht was nog steeds uit, het was een of andere nieuwe gewoonte van Rachel geworden om het licht uit te laten. Toen Rachel iets hoorde, knipte ze snel het licht aan. Voor haar, nog geen drie meter stond hij weer. Nick. Zijn ogen waren rood gekleurd, zijn tanden waren duidelijk zichtbaar terwijl hij in een snelle flits voor haar stond. ‘Zo, daar zijn we dan weer. Niemand is er om je te beschermen dit keer. Dit keer ga je eraan, Rachel. Zonder medeleiden, zonder voor verhaal, zonder na te denken.’ Rachel wilde naar achtere lopen maar Nick hield haar tegen. Rachel kon niks doen, helemaal niks. Weer pakte hij haar vast bij haar schouders, drukte haar tegen de muur. Boog zijn hoofd, zijn lippen raakte haar hals terwijl Rachel haar hart als een wilde te keer ging. Haar bloed pompte driehonderd keer zo snel als gewoonlijk door haar aderen heen. Zijn lippen raakte eerst haar lippen.. Rachel sloot haar ogen, eigenlijk kneep Rachel ze dicht. Hield haar lippen stijf op elkaar gedrukt terwijl haar ogen na enkele secondes geopend werden. Toen zijn lippen haar hals raakte, verstijfde Rachel weer. Zijn tanden prikte door haar huid heen terwijl Rachel kort schreeuwde. ’HELP!’ Schreeuwde Rachel kort maar angstig. Bang was ze zeker, bang voor Nick. Bang om Darren te verliezen! Een traan liep over haar gezicht, het bloed voelde ze weg trekken uit haar lichaam.. Met de kracht die ze nog had, mompelde ze nog enkele woorden. ’Darren, ik hou van je.’ Na die woorden voelde Rachel hoe haar lichaam met een klap de grond raakte en alles deels zwart leek te worden voor haar gevoel.. Niks was meer te zien, geluiden hoorde Rachel nog.. Wat gebeurde er precies? Het was alsof ze op een reis was, richting haar eigen dood.. Alsof ze dood ging, of dood was..

~ Ik denk dat ie heel klein is.. Sorry! ~

Rachel werd altijd wakker als hij naast haar kwam liggen, hij had even liggen kijken hoe ze liep te slapen. Maar al snel werd ze wakker, ookal deed hij heel stil, iets waar hij goed in was. Toch werd ze altijd wakker. Ze draaide zich om zodat ze op zijn borst kwam te liggen, hij stopte zijn handen onder zijn hoofd als steun terwijl hij naar het plafond staarde. ’Goede avond’ Zei Rachel, hij lachte kort bij het horen van haar stem. ’Lekker geslapen?’ Zijn stem klonk rustig vriendelijk en uiterst beheerst. ’Hopelijk heb ik je niet wakker gemaakt? Je hebt slaap nodig?!’ Rachel kwam overeind, Darren bleef nog kort liggen waarna Rachel hem een kus gaf. En op wou staan, maar Darren was haar voor ’Hoho niet zo snel’ Hij duwde haar terug het bed op, waarna hij over haar heen hing. ’Heb je haast?’ Hij lachte speels, waarna hij haar nogmaals een kus gaf. Darren stond op, ’Nu mag je gaan’ Hij grijnsde breed toen Rachel opstond en naar de badkamer liep. Het was gewoon leuk om haar hart sneller te laten kloppen, hij hielt van dat geluid. ’Ik ben ff langs huis!’ Het was nog donker buiten, Darren gaf Rachel kort een kus voordat ze de douche in verdween. ’Totzo’ En in een flits verdween Darren via het raam de nacht in, hij rende in de flitsende snelheid naar zijn huis waar hij via een open raam naar binnen klom. Snel kleedde hij zich om, hij wilde weer bij Rachel zijn. Hij trok zijn oude shirt uit, die echter onder het bloed zat. Die nam hij mee naar Rachel zodat het daar de was in kon, ook trok hij zijn broek en onderbroek uit en trok hij alles schoon weer aan. De oude zooi nam hij mee naar Rachel plus al het andere schone kleding, voorlopig zou hij Rachel in huis blijven. Misschien dat ze ooit samen ergens anders zouden gaan wonen. Maar het huis van Rachel was perfect, alleen moesten ze wat verzinnen op het zonlicht. Darren was klaar, en ging via het raam weer terug naar Rachel. Eenmaal binnen voelde hij echter dat er iets niet klopte, er was een vreemde geur aanwezig. ’HELP!’ Darren twijfelde geen seconde en schoot naar beneden, daar lag Rachel in de armen van Nick. ’Darren ik hou van je!’[/i] Zijn ogen werden groot. Darren schoot naarvoren maar was te laat, Rachel viel op de harde grond. Haar hart stopte met kloppen, hij zag de bebloede mond van Nick die lachte. [b]’NICK!’ Bulderde zijn stem, hij gooide Nick tegen de muur aan. Hij pakte Nick vervolgens op bij zijn nek zodat hij stikte, hij moest Rachel helpen dus maakte hij snel een eind aan Nick. Hij boorde zijn tanden in zijn nek zodat zijn slagaders openlagen. En draaide vervolgens zijn nek om, waardoor hij helemaal dood was. Snel draaide hij zich om naar Rachel, en tilde hij haar op en bracht haar naar de bank. Het bloed.... Darren moest zich inhouden. Rachel ging dood, was haast al dood. Hij moest snel handelen. Hij pakte Rachel haar pols en boorde zijn tanden erin, hij beet alleen zodat het gif zich kon versprijden. Er was geen andere optie dan Rachel doen veranderen in een vampier. Nadat het gif in haar lichaam zat, maakte hij een snee met zijn nagel op zijn pols. En hielt zijn pols boven Rachel haar mond, ze had zijn bloed nodig om helemaal vampier te worden. Het bloed drupte naarbinnen. Kort keek hij naar Rachel die roerloos op de bank lag, hij tilde haar op en bracht haar naar de boven. Ze zou de eerst volgende avond wakker worden als vampier. Darren legde rachel neer op het bed, deed alle gordijnen dicht en ging naast haar liggen. Wachtend totdat het volgende avond werd.

Eerder.

Darren vond het echt geweldig als je het Rachel vroeg, haar hart als een gek te keer laten gaan. ‘Lekker geslapen?’ Rachel knikte terwijl ze inademde en hem aankeek. ’Het was kort, maar goed.’ Sprak ze zachtjes terwijl haar ogen op de zijne gericht waren. ‘Hopelijk heb ik je niet wakker gemaakt? Je hebt slaap nodig?!’ Rachel grinnikte kort. ’Je hebt me niet wakker gemaakt, ik slaap overdag wel weer de overige uurtjes bij.’ Sprak ze zachtjes waarna ze overeind wilde komen maar Darren duwde haar zachtjes terug het bed op. ‘Hoho niet zo snel.’ Zijn lichaam hing over het hare heen terwijl haar hart weer als een gek te keer ging. ‘Heb je haast?’ Speels lachte hij terwijl Rachel hem plagend aankeek. ’Ik? Nooit.’ Sprak ze met een grimas op haar gezicht getekend. Darren gaf haar nogmaals een kus waarna hij opstond. ‘Nu mag je gaan.’ Breed greens hij terwijl hij weg ging nadat hij haar een kus had gegeven.

Later.

Rachel voelde hoe iets haar beet, hoe de tanden zich door haar huid boorde terwijl er een brandend gevoel door haar lichaam schoot. Ook werd er iets in haar mond gedaan, wat wist ze niet. Het brandende gevoel nam controle over haar hele lichaam. Het begon bij haar polsen waarna het door liep tot haar armen.. Het was pijnlijk, heel erg pijnlijk. Het liefst wilde ze het uitschreeuwen van de pijn, alleen werkte haar lichaam op een of andere manier niet mee met haar wil. Met haar wil om de pijn te ontlopen door te schreeuwen. Haar lichaam bleef stil liggen terwijl de brandende pijn toe nam. Haar aders, bloedvaten, alles leek te verbranden. Alsof haar lichaam in de brand stond gewoon. De pijn ging verder, haar enkels en dijbenen begonnen ook te branden terwijl haar polsen daarna ontzettend koel werden. Evenals bij haar benen. De helse pijn ging verder, haar nek, hoofd en de rest van haar lichaam begon te branden terwijl de pijn kort leek af te nemen om uiteindelijk weer aan te wakkeren op haar laatste orgaan. Haar hart, de pijn nam nog meer toe. Het brandende gevoel werd erger dan eerst terwijl na een paar uren, voor haar gevoel het over leek te zijn. Haar gehele lichaam was koel, verdoofd door de pijn zoals het leek. Rachel wist niet hoeveel uren verstreken waren, misschien wel dagen. Rachel voelde hoe ze de controle over haar eigen lichaam terug kreeg, hoe ze haar vingers weer kon bewegen terwijl ze iets naast haar voelde liggen. Een brandend gevoel bevond zich in haar keel terwijl haar ogen met een ruk geopend werden. Haar hoofd werd langzaam gedraaid, voor haar gevoel terwijl ze naar Darren keek. Kort knipperde Rachel met haar ogen, waarna ze een blik wierp op Darren. Woow, hij was veel scherper te zien dan ze ooit verwacht had, zelfs de stofjes die door het huis dwarrelde waren zichtbaar. ’Da.. Darren, wat is er gebeurd.. Waarom voel ik me zo.. R.. Raar?’ In een snelle beweging werkte Rachel zichzelf overeind, sneller dan ze had verwacht. Haar hoofd werd op Darren zijn schouders gelegd terwijl ze diep inademde. Rachel voelde niet eens meer dat hij koud was, het was vreemd.

Zijn blik was uiterst serieus, haast bezorgd als je hem niet gekend zou hebben. Hij keek vanaf hij een plekje bij het raam, hij voelde de warmte van buiten of zijn rug maar negerde hem. Het kon immers geen kwaad hij had de ramen bedekt zodat het onschadelijk was van hun beide. Darren had spijt maar ook weer niet van actie, als hij haar niet had gemaakt wat ze nu was, dan was ze waarschijnlijk dood. En dat had hij niet gewild. Nu waren ze voor eeuwig samen. Rachel werd wakker, en keek hem aan. Darren kwam overeind,
Ik heb je gemaakt wat ik ben, je ging dood...' Hij fluisterde de woorden haast. 'Het spijt me...' Hij keek betreurt. 'Het zal even wennen zijn, maar ik beloof je alles te leren!' Hij lachte kort, waarna hij naast Rachel op het bed plaats nam 'Heb je vragen? Of wil je iets weten ofzo?' Darren wist niet goed om te gaan met deze situatie. Hij zou wel kijken hoe het zou gaan lopen.

Rachel keek lichtelijk angstig richting Darren. Adem halen, was niet eens nodig voor haar gevoel op een of andere manie. 'Ik heb je gamaakt wat ik ben, je ging dood...' Hij fluisterde de woorden haast voor haar gevoel. 'Het spijt me...' Zijn blik stond betreurt wat haar letterlijk raakte. 'Het zal even wennen zijn, maar ik beloof je alles te leren!' Daarna nam Darren plaats naast haar. 'Heb je vragen? Of wil je iets weten ofzo?' Rachel keek hem kort aan, hoe zou ze eruit zien? 'Darren, als jij me niet veranderd had, was ik dood gegaan.. Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen, je hebt me juist gered!' Kot gaf ze hem een kus in zijn nek terwijl ze haar hoofd pijn deed, haar keel leek te branden. 'Het komt wel goed, jij bent bij me Darren, ik geloof in je!' Sprak ze kort terwijl ze haar ogen op hem gericht hield. 'Me keel.. Het brand? Heeft dat met jullie dorst te maken?' Jullie? Ze was net zoals hun geworden, dus het was wennen om het een andere benaming te moeten geven. 'Wat kan ik nog meer verwachten behalve dat ik overdag niet meer naar buiten kan gaan?' Vroeg ze aan hem terwijl haar ogen nog steeds op hem gericht waren terwijl ze iets ging verzitten als een gewoonte van haar menselijke bestaan.

Darren knikte begrijpelijk, 'Je zou boos moeten zijn,' Verder ging hij er niet op in, want Rachel kon hier uuren over door discuseren wist hij uit ervaring. Hij slaakte een korte zucht 'Ja, dat is dorst. Je zal snel waarneer het donker word moeten drinken' Darren zijn ogen vormde spleetjes 'Maar dat komt goed ik zal bij je blijven' Het mocht immers niet fout gaan, in de buurt van een mens zou Rachel zich niet kunnen beheersen, Dus naar een afgelegen plek gaan was een goede optie. 'Je bent nu ook veel sterker dan een normaal mens, ook ben je sneller. Kan je beter zien ruiken en horen.' Hij lachte kort 'Een soort volmaakt mens, maar daar zal je snel achter komen' Het was immers al weer bijna nacht. 'Als het straks donker is gaan we naar een afgelegen gebied. Je zal straks niet meer jezelf zijn, je zou zelf mensen gaan kunnen vermoorden zonder dat je jezelf tegen kan houden' Hij keek ernstig 'Het is wat jij wilt, en als het fout gaat ben ik er.' Darren wist een geschikte plek aan de rand van de stad waren junkies niemand zou hun missen of erachter komen wat daar zou gebeuren vanavond. 'Ben je klaar?'

'Je zou boos moeten zijn,' Rachel kort haar hoofd weg. Ze hadden hier al eerder discussie's over gehad, meestal had Darren het al snel opgegeven aangezien Rachel afentoe door bleef zeuren en uren door kon gaan. Soms was het gewoon harstikke vervelend, of eerder irritant. 'Ja, dat is dorst. je zal snel wanneer het donker word moeten drinken, maar dat komt goed ik zal bij je blijven.' Rachel knikte kort, Darren zijn ogen waren spleetjes geworden waardoor een lichte angst over Rachel haar ruggen graat kroop. 'Je bent nu ook veel sterker dan een normaal mens, ook ben je sneller. Kan je beter zien, ruiken en horen.' Darren lachte kort terwijl een kleine grimas haar gezicht tekende.'Een soort volmaakt mens, maar daar zal je snel achter komen.' Rachel knikte kort. 'Ik ben benieuwd, het is bijna nacht.. Zolang je maar in m;n buurt blijft, ik ben om eerlijk te zijn een beetje bang..' Gaf Rachel eerlijk toe. 'Als het straks donker is gaan we naar een afgelegen gebied. Je zal straks niet meer jezelf zijn, je zou zelfs mensen gaan kunnen vermoorden zonder dat je jezelf kan houden..' Darren keek ernstig. 'Het is wat jij wilt, en als het fout gaat ben ik er.' Een deel van haar lichaam was sterker dan haar, maar hoeveel sterker, dat wist ze niet. Het hongerde uit naar bloed. 'We gaan toch wel op dieren jagen.. Ik wil geen.. Mensen.. vermoorden..' Haar stem klonk modieus maar toch duidelijk serieus. Rachel wilde geen mensen vermoorden, geen mensenbloed drinken. 'Ben je klaar?' Rachel knikte kort terwijl ze opstond en met Darren naar beneden liep om richting de deur te lopen. 'Ik ben er klaar voor.' Hoopte ze vurig terwijl ze de deur langzaam open deed. De verschillende geuren schoten haar neus in, enkele mensengeuren zelfs terwijl ze haar hoofd schudde en haar adem in probeerde te houden.