Rust is er om verstoord te worden [Open]

De bloemen van honderd kleuren dansten rustig in de wind. Alleen het geluid van enkele blaadjes waarmee de wind speelden verstoorden de stilte. Als een rytmisch orkest bewogen de bloemetjes. Plots rende er een hert door dit schilderachtige landschap. Hertjes hoorden ook thuis in een lenteachtig gebied maar in een sprookje zou het nu gaan onweren zijn. De ademhaling van het dier was shokkerig. Iets wat aanwees dat het uitgeput was. De smalle beentjes trilden, ook al was dit een fors gebouwd dier dat iedereen een indruk moest geven dat je het niet wilde boosmaken er was iets vreemd aan dit hert. Zijn pupillen waren klein van de angst en hij keek verwilderd om zich heen. Dat betekende al dat hij zijn aanvaller had gezien. Anders kon niet. Dus een wolf kon het niet zijn, want die zou nooit zich laten zien en zou het hert nu al aangevallen hebben. Het was alsof het hert wist dat het ging sterven. Alsof iemand het wilde pesten door hem die lange seconden te laten wachten op de dood. Plots schoot er iets uit de struiken. Het rende met zo'n onnatuurlijke kracht dat de liefelijke viooltjes met wortel en al de grond werden uitgerukt. Nog voor het hert goed en wel besefte dat het werd aangevallen lag het dood op de grond. Rode spatten bloed bedekten de bloemen en lieten een heerlijke walm van bloedgeur achter.

Cynetria bukte zich over het hert. Het was meteen dood geweest toen ze er op sprong. Ze vond het heerlijk om prooien angst aan te jagen. Ze had het van diep in het bos naar deze plek gejaagt om het te doden. Cynetria doodde uit plezier, niet om het bloed. Maar voeding voor een vampier was altijd mooi meegenomen. Ze boorde door de vieze vacht heen en vergat meteen de vuile hals toen ze het verse bloed proefde.

Van de stilte genietend liep Christian door een gebied waar ze nog nooit geweest was.. Ze kwam aan bij een bloemenveldje en ging zitten.. Ze glimlachte en keek om zich heen... Wat was het hier prachtig. Was Tom hier nou nog maar zodat hij kon meegenieten... Ze dacht veel aan hem, ze miste hem.. Ze kon nog steeds niet geloven wat er gebeurd was die nacht. Ze zuchtte en stond weer op tot ze plotseling een geritsel hoorde verderop. Ze stond gelijk stil en spitste haar oren... Ze hoorde een schokkerige ademhaling, het klonk alsof het een dier was.. Maar ze hoorde nog iets anders. Voor ze het doorhad hoorde ze iets bloed drinken.. Ze sloop dichterbij en zag een vampier over een hert heen staan.. Ze gromde toen ze de vampier zag.